Deze tekst was mijn inzending voor een schrijfwedstrijd die werd georganiseerd door het YouTube kanaal 'FlorisLeest'. Zowaar heb ik de 3e plek bemachtigd, wat ik zelf niet echt verwachte aangezien ik deze tekst in een opwelling van bevlogenheid heb geschreven. Desondanks wilde ik het graag delen met iedere lezer die er oren naar heeft. 

Willem 1 [W1]: Welkom Willem, neem plaats.

Willem 2 [W2]: Dankjewel, Willem. Leuk dat ik hier mag zijn. Leuk ook dat jij er bent.

W1: We zijn dezelfde persoon, hè?

W2: Dat is zeker waar. Maar desondanks ben ik dankbaar dat je me een podium geeft.

W1: Je bent hier om wat meer te vertellen over een schrijfwedstrijd, met als thema ‘meta’. Het is een bijzonder onderwerp om jezelf over te interviewen.

W2: Inderdaad. Dat maakt dit een meta-interview over meta, wat vrij bijzonder is.

Lees verder “Interview met mezelf (2)” →

“Zag je hoe ze keek?”
“Waar heb je het over?”
“Die meid. Die net voorbij liep. Zag je hoe ze naar me keek?”
“Die daar, die nu verderop loopt.” Hij wees haar na.
“Nee, ik heb geen idee. Hoe keek ze dan?”
“Gast, ze wilde me. Ik zag het aan haar blik.”
“Hoe weet je dat nou weer?”
“Nou, ehh, ze hield het oogcontact langer dan drie seconden aan.”
“En dat is jouw manier om te verklaren dat ‘ze je wilt’?”
“Het is een signaal.” Lees verder “De dialogen, deel 1: “Zag je hoe ze keek?”” →

Tante Bep is laatst 75 geworden. Op die leeftijd heb je niet meer zo’n behoefte aan cadeaus, en daarom gaf iedereen haar jaarlijks een enveloppie met geld. Dat heeft ze jaarlijks in een pot onder haar bed gestopt en nu had ze in al die jaren vijfentwintighonderd euro gespaard. Maar ja, ze is niet zo wereldwijs he. Lees verder “Koffiepraat met Ans” →

Met veel trots kan ik zeggen dat ik heb samengewerkt met de Ronaldo van de verhuizers. Niet dat hij zo’n goede verhuizer was, maar hij heette gewoon Ronaldo. Een vreemde naam, zeker als je bedenkt dat hij dezelfde leeftijd heeft als Cristiano Ronaldo, en de echte Ronaldo – il fenômeno – slechts 9 jaar ouder is.

Waarschijnlijk zou hij gewoon Ronald hebben geheten, maar zijn ouders wisten dat hij niet bijster veel zou bereiken en besloten hem daarom een interessantere naam te geven:

“Hoe zullen we hem noemen, Sjaak?”

“Ik dacht aan Ronald, naar jouw vader. Maar dat is niet meer van deze tijd. Het moet iets moderns zijn.”

“Wat dacht je van Ronaldo?”

…

“Pak je jas, Ria. We gaan naar het gemeentehuis.”

Lees verder “De verhuizers” →

In de brandende zon marcheer ik over het asfalt. Het zweet prikt in mijn ogen en mijn schouders bezwijken bijna onder de zware lading. Toch strompel ik verder om te strijden voor een plekje. Een tent zo groot dat er met gemak nog een tent in past. Op de achtergrond roept iemand om Michael.

Een groep mensen begint met klappen. De rest van de camping klapt spontaan mee. Ik drink en klap mee. Een groep mensen dansen zonder muziek. Ik doe mee. In de verte roepen mensen om Michael. Acht mensen roepen mee. Michael is weer eens weg.
Op het festivalterrein rock ik op de riffs van de gitaar. Highly Suspect maakt mijn verwachtingen meer dan waar. Ik film ieder optreden, al is de kwaliteit van de opname niet het terugkijken waard. De mannen van John Coffey zorgen dat iedereen zijn dagelijkse portie beweging krijgt. Vrienden van Michael schreeuwen weer zijn naam. Zevenendertig mensen roepen mee. Volgens sommigen was hij bij de EHBO omdat hij zijn been brak tijdens John Coffey. Lees verder “Een weekend Lowlands” →

Het half 4 ’s nachts. De tequila in mijn maag vermengt zich langzaam met bier, en ik weet dat ik morgen spijt ga krijgen. Maar dat maakt me nu even niets uit, want er wordt precies op dit moment een heerlijk nummer gestart.
En natuurlijk ga ik dansen. En natuurlijk kan ik niet dansen, maar dat maakt mij niet uit, want met de tequila van een minuut geleden denk ik dezelfde souplesse te hebben als een Mexicaanse salsadanser. Je weet wat ze zeggen: ‘Overal waar ‘te’ voor staat is verkeerd, behalve te-quila.’ Lees verder “Mijn lichaam doet niet wat mijn hoofd wil dat het doet” →

Er is een eerste keer voor alles. Een voetbalwedstrijd, een boek van een schrijver waar je een hekel aan hebt, of [je verwacht dat ik nu seks ga zeggen maar ik zeg het lekker niet. Oh wacht, toch wel:] seks.

Daarom ben ik voor het eerst alleen op reis gegaan deze zomer. En dat bleek uiteindelijk de beste ervaring tot nu toe te zijn. Met uitzondering op geboren worden, zoiets maak je maar eens in je leven mee.

Lees verder “Mijn eerste keer.. in een hostel” →

Sommigen van jullie zullen het ooit al eens opgemerkt hebben, sommigen ook niet. Om een lange introductie kort te maken: soms lijd ik aan neurotische tics. Gelukkig voor mij valt dit gelukkig erg mee.

Lees verder “Neurotische tics” →