Nienke zei onverwachts: “Soms ben ik bang dat, als we ooit een kind zouden krijgen het op Maarten van Rossem zou lijken.”

Ik: “Wacht, wat zeg je nu?”

Nienke: “Denk er eens over na: jouw slimheid, mijn cynisme, jouw ADHD dingetjes.”

Ik: “ADHD dingetjes? Heb je Maarten van Rossem ooit gezien? Deze man is alles behalve een ADHD’er.”

Nienke: “Oké, oké, ik snap je. Maar gewoon, je weet wel, die ADD dingetjes dan.”

Ik: “ADD? Deze man is een van de minst associatieve denkers op de Nederlandse televisie.”

Nienke: “Je weet toch wel wat ik bedoel?”

Ik: “Niet echt eigenlijk.”

Nienke: “Dat je soms zo stellig overtuigd bent van je gelijk.”

Ik: “Je wilt zeggen dat ik iets te rigide denk? Iets te zwart-wit?”

Nienke: “Je hebt er wel een handje van. En hij kan het ook zo brengen.”

Ik: “Misschien omdat Maarten van Rossem slim genoeg is om te weten dat hij gelijk heeft?”

Nienke: “…”

Ik: “Behalve als hij in discussie met mij is natuurlijk, dan moet hij zijn meerdere erkennen.”

Nienke: “Oh god, dit is nog erger.”